Ακαδημαϊκοί: "Το Μνημόνιο είναι παράδοση & ξένη Κατοχή"

Πρωτοφανή, για το πολιτικό κατεστημένο- αλλά και με προβλεπόμενα «σεισμικά» επακόλουθα ήταν αυτά που υποστήριξαν τουλάχιστον 20 Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών (προπύλαια), εχθές και κράτησε από τις 10 το πρωί μέχρι και τις 9 το βράδυ.

Αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που η Πανεπιστημιακή κοινότητα ή τουλάχιστον μέρος αυτής παίρνει θέση μαζικά απέναντι στο μνημόνιο και στα όσα βρίσκονται στα «ψιλά γράμματα» της συμφωνίας και για τα οποία ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία πληροφόρηση. Είναι δύσκολο να περιγραφούν και να διατυπωθούν στην ολότητά τους όλα αυτά που ειπώθηκαν από τους Πανεπιστημιακούς δασκάλους, αλλά είναι τόσο σημαντικά που θα επιχειρήσουμε να αναφέρουμε τα σημαντικότερα από αυτά.

Ξεχωρίζει η καταγγελία ότι η Ελλάδα ΔΕΝ έχει δικαίωμα να ΕΞΟΡΥΞΕΙ τον φυσικό της πλούτο (πχ. πετρέλαιο) και για οποιαδήποτε κίνησή της θα πρέπει να έχει την έγκριση του μηχανισμού στήριξης. Παράλληλα, η χώρα μας δεν έχει καμία δυνατότητα διαπραγμάτευσης και όπως χαρακτηριστικά λέει ο κορυφαίος συνταγματολόγος «Δεν έχει άμυνα έναντι στον εχθρό»!

Νομικά ανυπόστατο

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκ των κορυφαίων συνταγματολόγων Γ. Κασιμάτης υποστήριξε πως το μνημόνιο είναι «Νομικά ανυπόστατο και κατ' επέκταση άκυρο».

Ο επί χρόνια στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου και διευθυντής του Νομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού, αναφέρει ότι η υπογραφή του μνημονίου αποτελεί πραξικόπημα, καθώς υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενεών των Ελλήνων, κάτι που δεν έχει δικαίωμα νομικά να κάνει κανένας!
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ακόμα και με τις υπογραφές των 300 βουλευτών το μνημόνιο δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως ισχύ και οι συμβάσεις που υπογράφηκαν είναι άκυρες.

Χαρακτηριστικά λέει, ότι βάσει των όρων του μνημονίου η Ελλάδα έχει παραχωρήσει την εθνική κυριαρχία, κάτι το οποίο δεν έγινε και δε θα μπορούσε να γίνει ακόμα και όταν οι Γερμανοί είχαν μπει στην πατρίδα μας, κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Πάντως, όπως σημειώνει το «άκυρο» της σύμβασης έχει προβλεφθεί από τους δανειστές, οι οποίοι έχουν όρο στη συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, όπου αναφέρουν ότι αν κάποιο δικαστήριο αποφανθεί για την παράβαση του δικαίου από το μνημόνιο, τότε η Ελλάδα υποχρεούται να επιστρέψει όλα τα χρήματα άμεσα και μάλιστα με τόκο!

Αποδεικνύει με απλά λόγια ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται στη σημερινή κατάσταση με αποφάσεις της Κυβέρνησης που κρίνονται και νομικά ως Αντισυνταγματικές- Πραξικοπηματικές και παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές Δίκαιο.

Νομική υποδούλωση

Ο καθηγητής πολιτικής δικονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών Κ. Μπέης έκανε λόγο για οικονομική υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της, μια υποδούλωση που έγινε αντισυνταγματικά, με την συναίνεση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά την άποψη του ο πρόεδρος θα πρέπει να ξαναστείλει στην βουλή προς ψήφιση την συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση, διότι ψηφίστηκε δίχως την τήρηση των συνταγματικών κανονισμών.

Οι κύριες Συνταγματικές αλλαγές που προτάθηκαν ταυτόχρονα από πολλούς ήταν:

1) Άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό. Αυτό ήταν γενικό αίτημα σχεδόν όλων, το οποίο πήρε δύο μορφές είτε άμεση εκλογή και ταυτόχρονα κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε κατευθείαν προεδρική δημοκρατία.
2) Αυξημένες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
3) Σταθερό χρόνο διεξαγωγής εκλογών.
4) Σταθερό εκλογικό σύστημα.
5) Ασυμβίβαστο ταυτόχρονης ιδιότητας βουλευτή και υπουργού.
6) Πλήρης διάκριση των εξουσιών (Εκτελεστικής, Νομοθετικής και Δικαστικής).
7) Συνταγματική ρύθμιση για την οργάνωση και λειτουργία των κομμάτων, που θα κατοχυρώνει υποχρεωτικά αφενός την εσωκομματική δημοκρατία στα κόμματα, αφετέρου την πλήρη οικονομική τους διαφάνεια, με ποινές, είτε την διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης, είτε την έκπτωση από το βουλευτικό αξίωμα των αντίστοιχων βουλευτών.
8) Να σταματήσει το κλειστό επάγγελμα του πολιτικού.
9) Περιορισμός θητειών στα πολιτικά αξιώματα.
10) Κατάργηση της κληρονομικής οικογενειοκρατίας στην πολιτική και στα πανεπιστήμια.
11) Κατάργηση της συντεχνιακής προστασίας της τάξης των πολιτικών (βουλευτική ασυλία και νόμος περί ευθύνης υπουργών).
12) Ίδρυση οπωσδήποτε Συνταγματικού Δικαστηρίου που να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων.
13) Να σταματήσει να διορίζεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από το κόμμα

ΠΗΓΗ