ΠΡΟΔΟΤΗΣ... και με αποδείξεις πλέον ο Παπανδρέου.

.....Η σχέση μεταξύ του Παπανδρέου και της Ελλάδας είναι μια σχέση, η οποία μπορεί ν' αποδειχθεί μοιραία. Η Ελλάδα είναι Θύμα και αναζητούμε το κατά πόσο ο Παπανδρέου ήταν πρωταγωνιστής σ' αυτήν την θυματοποίησή της και άρα το πόσο Θύτης είναι. Άρα τι αναζητούμε; Το κέρδος του, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει Κίνητρο γι' αυτόν .Το Κίνητρό του. Μέχρι τώρα δεν είχαμε Κίνητρο. Ο Γιώργος κατέστρεφε τη χώρα, αλλά γιατί το έκανε; Ο Παπανδρέου "προστατευόταν" από το αφηρημένο της λειτουργίας της πολιτικής. Λίγο η "αύρα" της προσωπικής του βλακείας, λίγο το "νέφος", λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τίποτε δεν φαινόταν καθαρά. Όλοι υπέθεταν ότι ο ρόλος του Παπανδρέου δεν είναι "καθαρός", αλλά κανένας δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Ακόμα και οι πιο καχύποπτοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν ο Βλακογιώργος ήταν προδότης ή απλά βλάκας. Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν αυτό το οποίο φαίνεται ή κάτι άλλο που δεν φαίνεται.
Όμως, αυτό το "νέφος" πλέον δεν υπάρχει. Δεν τον προστατεύει, γιατί εξαφανίστηκε. Το Κίνητρο του μικροκέφαλου Γιώργου μάς το αποκάλυψε ο καθ' ύλην αρμόδιος .Ο μόνος ο οποίος θα μπορούσε να το αποκαλύψει, εφόσον αυτός, λόγω θέσεως, μπορούσε να το γνωρίζει .Ο Ντομινίκ Στρος Καν .Ο Εβραίος ομοεθνής του Εβραίου Γιώργου. Τι μας αποκάλυψε; Ότι ο Παπανδρέου τον είχε πλησιάσει από τον Δεκέμβριο του 2009, γνωστοποιώντας του ότι "ενδιαφέρεται" για την "επέμβαση" του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

…….. Αντικειμενικά -και με βάση τους όρους της οικονομίας και όχι της πολιτικής- τι ήταν αυτό, το οποίο μας οδήγησε στο σφαγείο του ΔΝΤ; Η ΚΡΙΣΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ. Η Ελλάδα κατέφυγε στο ΔΝΤ, γιατί δεν μπορούσε να δανειστεί με τους όρους που ίσχυαν για τους ομοιοπαθείς της. Δεν μπορούσε να δανειστεί, γιατί τα spreads της είχαν εκτοξευτεί στον "ουρανό". Τι οδήγησε όμως σ' αυτήν την κρίση δανεισμού; .Κρίση, την οποία δεν είχαν κάποιοι άλλοι .όχι πολύ "καλύτεροί" μας; Εκεί μας οδήγησε η "αποκάλυψη" του ελλείμματος, που έγινε από την "αφέλεια" της Τράπεζας της Ελλάδας σε συνδυασμό με το "λάθος" της ίδιας τράπεζας, που με την αλλαγή του Τ3 σε Τ10 οδήγησε σε κερδοσκοπία και συνεπώς σε "εξευτελισμό" των ελληνικών ομολόγων.
Αν αυτά τα δύο τα συνδυάσουμε, τι έχουμε; Έχουμε ένα Κίνητρο και έναν ύποπτο. Από πού προκύπτει αυτό; Προκύπτει από το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός είχε μια "άποψη" για το πού θα πρέπει να "πάει" η χώρα σε μια στιγμή που αυτή δεν "πήγαινε" μόνη της προς τα εκεί. Είχε την άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να "μπει" στο ΔΝΤ σε μια στιγμή που ούτε το ΔΝΤ το επιθυμούσε ούτε η Ε.Ε. το επέτρεπε. Είχε τη θέληση να την "οδηγήσει" ο ίδιος εκεί, εφόσον από μόνη της δεν "πήγαινε". Κίνητρο λοιπόν υπάρχει, εφόσον αυτός, ως Πρωθυπουργός, μπορούσε να την "οδηγήσει" σε μια κατάσταση που το ΔΝΤ θα επιθυμούσε και η Ε.Ε. θα έπαυε να έχει λόγους να το απαγορεύσει.
Ταυτόχρονα με το Κίνητρο υπάρχει και ύποπτος. Ταυτόχρονα με το Κίνητρο εκείνου που θεωρητικά "θέλει", υπάρχει και υποψία απέναντι σ' αυτόν που πρακτικά "μπορεί" να το κάνει. Ο Παπανδρέου δεν είναι μόνον ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, που "θέλει" να "οδηγήσει" την Ελλάδα εκεί όπου επιλέγει, αλλά ταυτόχρονα είναι κι αυτός που βαστά το "τιμόνι", που μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Πρωθυπουργός είναι ο άμεσα "επιβλέπων" όλων των "οργάνων" του ελληνικού κράτους και άρα και της Τράπεζας της Ελλάδας. Είχε την εξουσία να ελέγξει τη "συμπεριφορά" της. Είχε την εξουσία να "πάει" την Ελλάδα ακόμα κι εκεί όπου αυτή δεν πήγαινε μόνη της .και άρα στον "θάνατο" του ΔΝΤ.
Τι πρέπει να κάνουμε, για να το επιβεβαιώσουμε αυτό; Να παρακολουθήσουμε το χρονικό ενός προμελετημένου εγκλήματος. Τον ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του 2009 ο Παπανδρέου αναζητά την επέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν γίνεται υπό εκείνες τις συνθήκες. Δεν μπορεί το ΔΝΤ να επέμβει σε μια ευρωπαϊκή χώρα και μάλιστα σε μια χώρα, η οποία ανήκει στη ζώνη του Ευρώ. Το εξηγεί ο Στρος Καν στον Παπανδρέου και του το αποκλείουν οι Ευρωπαίοι ως επιλογή. Μία πιθανότητα μόνον υπάρχει, για να μπει το ΔΝΤ σε μια τέτοια χώρα .Η απειλή χρεοκοπίας. Άρα; Άρα, τι πρέπει να κάνει κάποιος με εξουσία, που θέλει να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ; Μεθοδεύει τη χρεοκοποπία.
Πώς γίνεται αυτό; Πότε χρεοκοπεί ένας πολίτης ή ένα κράτος; Όταν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τις πάγιες ανάγκες του. Χρεοκοπεί μια χώρα, όταν αντιμετωπίζει αδυναμία δανεισμού για την εξυπηρέτηση των αναγκών της ...Αν δεν κατορθώσει για τον οποιονδήποτε λόγο να δανειστεί, θ' αναγκαστεί να μπει στην "εντατική" του ειδικού δανεισμού, που ξεφεύγει από τη λογική της αγοράς και μπαίνει στη λογική της κηδεμονίας.
Όμως, εκείνη τη εποχή, που γίνεται από τον Παπανδρέου η "κρούση" στον Στρος Καν, πρόβλημα τέτοιο δεν υπάρχει. Τα ελληνικά spreads είναι φυσιολογικά και η Ελλάδα μπορούσε να δανειστεί για το σύνολο των ετήσιων αναγκών της. Δύο μήνες πριν από αυτήν την "κρούση" στον Στρος Καν και δύο μήνες μετά την "κρούση" αυτήν μπορούσε η Ελλάδα και άρα ο Παπανδρέου να δανειστεί με φυσιολογικούς όρους από την αγορά. Μπορούσε να δανειστεί, όπως έκανε η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία ή το Βέλγιο .Χώρες, ο οποίες ήταν και είναι σε εξίσου άσχημη οικονομική κατάσταση με την Ελλάδα. Μπορούσε να δανειστεί. και σήμερα η Ελλάδα να μην βρίσκεται υπό τη "μπότα" του ΔΝΤ .Να βρίσκεται στο ίδιο "κοπάδι" με τους άλλους και όχι να είναι το μαύρο "πρόβατο", που βρίσκεται μόνο του στη "θύελλα" της κερδοσκοπίας .Να ακολουθεί σήμερα οικειοθελώς και αυτοβούλως τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, όπως κάνουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, αλλά όχι υπό την απειλή του ΔΝΤ .Να συνέχιζε ν' απολαμβάνει την ασυλία της σ' ό,τι αφορά τα περιουσιακά της δικαιώματα και όχι να τα έχει παραχωρήσει στους δανειστές της και στα αγγλικά δικαστήρια .Να απολαμβάνει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και όχι να βρίσκεται υπό ξένη κατοχή.
Όμως, ο πρωθυπουργός, ο οποίος αναζητούσε εν κρυπτώ την επέμβαση του ΔΝΤ, δεν δανείστηκε. Επί τέσσερις μήνες δεν δανειζόταν, ενώ φαινόταν προς τα πού πάει η κατάσταση. Στην πραγματικότητα δεν δανείστηκε, προκειμένου -όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα- να δρομολογήσει την προσωπική του άποψη, την οποία όλοι μας πλέον -και άρα εκ των υστέρων- αναγνωρίζουμε ως "θανατηφόρα". Δεν δανείστηκε, προκειμένου να προστατεύσει την Ελλάδα από την κερδοσκοπία, τοποθετώντας την "κάτω" από το "υπόστεγο" του σίγουρου δανεισμού και μαζί με όλους τους άλλους ευρωπαίους εταίρους. Δεν δανείστηκε τα ζωογόνα δάνεια και ταυτόχρονα ο κρατικός μηχανισμός, τον οποίον ελέγχει ο ίδιος, κάνουν τα "αυτοκτονικά" εκείνα λάθη, τα οποία στη συνέχεια οδηγούν στην αδυναμία δανεισμού και άρα στην κρίση χρέους, που απειλεί με χρεοκοπία και άρα εξυπηρετεί τα αρχικά σχέδια του Παπανδρέου. Είναι πλέον προφανές ότι ο Παπανδρέου είχε εξ' αρχής αυτόν τον σκοπό. Γνώριζε την οικονομική κατάσταση της χώρας -το επιβεβαιώνει ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας- και παρ' όλα αυτά "κλέβει" την εκλογική νίκη με το ".χρήματα υπάρχουν" και ".αυξήσεις θα δοθούν". Την ίδια ακόμα ημέρα της "κλεμμένης νίκης" η Τράπεζα της Ελλάδας βάζει ένα ολέθριο "αυτογκόλ", μετατρέποντας το Τ3 σε Τ10 και στην πραγματικότητα εξευτελίζει τα ελληνικά ομόλογα και άρα την αξία των "επενδύσεων" των δανειστών μας. Αυτή είναι μια "σύμπτωση", η οποία παραείναι πονηρή, για να είναι τυχαία. Γιατί; Γιατί με τη νίκη Παπανδρέου αφήνονται κάποιοι να κερδίσουν από αυτήν τη "σύμπτωση" και αφού έχουν κερδίσει εις βάρος των ελληνικών ομολόγων, μόνον τότε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας "αποκαλύπτει" το δημοσιονομικό έλλειμμα. Όλα πήγαιναν "καλά" για όσο διάστημα τα τρωκτικά της Τράπεζας της Ελλάδας έκλεβαν από τα ομόλογα. Μόλις ολοκληρώθηκε το βραχύχρονο πλιάτσικο των ομολόγων, ανακοινώθηκε το "έλλειμμα", το οποίο οδήγησε στην καταστροφή της εισόδου μας στο ΔΝΤ.

…....Η είσοδός μας στο ΔΝΤ δημιουργεί νόμιμη προμήθεια γι' αυτόν που θα την κάνει. Τεράστια νόμιμη προμήθεια, εφόσον το ποσό είναι τεράστιο. Το ελάχιστο να πάρει κάποιος -για τη μετατροπή 250 δις "χαλαρών" ομολογιακών δανείων σε "σκληρά" ενυπόθηκα-, αυτό θα είναι μερικά δις. Αν δεν τα πάρει, θα είναι κορόιδο, εφόσον προβλέπονται. Είναι κορόιδο ο Παπανδρέου; Μήπως γι' αυτό βιαζόταν να μας βάλει στο ΔΝΤ; Μήπως γι' αυτό αναζητούσε την πανάκριβη "βενζίνη" των μαυραγοριτών και δεν "φούλαρε" με τη φθηνή "βενζίνη" της αγοράς; Μήπως εξ' αρχής αναζητούσε το "μπαξίσι" των μαυραγοριτών; Μήπως γι' αυτό το πλούσιο "μπαξίσι" ήθελε να γίνει πάση θυσία -ακόμα και με ψέματα- Πρωθυπουργός; Μήπως "έβλεπε" μελλοντική κρίση δανεισμού και ήθελε να είναι αυτός, εκείνος ο οποίος θα έπαιρνε την προμήθεια από την αλλαγή των όρων δανεισμού; Μήπως "βοήθησε" μόνος του την επιβεβαίωση αυτού που "έβλεπε"; Μήπως, επειδή αργούσε λίγο η "πρόβλεψή" του, την επιτάχυνε με την εξουσία του;
Αυτό δεν δίνει μια λογική εξήγηση για τον λόγο για τον οποίον δεν δανειζόταν επί μήνες, φέρνοντας την ελληνική οικονομία στην "αγκαλιά" του ΔΝΤ; Μήπως γι' αυτό έπαιζε τα παιχνίδια του με την Τράπεζα της Ελλάδας και τους τοκοκλύφους; .Να "φάει" γρήγορα η ελληνική οικονομία τα αποθέματά της, για να "πεινάσει" απότομα; Έκανε συνειδητά λάθη ως Πρωθυπουργός, γιατί έβλεπε προσωπικά οικονομικά κέρδη από τα λάθη αυτά; Έγινε δισεκατομμυριούχος ο Γιωργάκης με το ξεπούλημα της χώρας; Έγινε συνάδελφος του Μουμπάρακ, του Αλί και του Καντάφι; Θα δούμε τα παιδιά του και τα αδέρφια του στις μελλοντικές λίστες του Forbes; Μήπως γι' αυτόν τον στόχο τα έδωσε "όλα" στις εκλογές και τις "έκλεψε", λέγοντας ότι ".λεφτά υπάρχουν", την ίδια ώρα που έκανε μυστικές συζητήσεις με το ΔΝΤ; Πώς εξηγείται ότι την ίδια ώρα, που ακόμα μοίραζε επιδόματα αλληλεγγύης και αυξήσεις μισθών, συζητούσε και με τους τοκογλύφους;
Μετά τις δηλώσεις του Στρος Καν, έπρεπε η Δικαιοσύνη να "κινηθεί"। Έπρεπε η Δικαιοσύνη να δει αν το Κίνητρο, που αποκάλυπτε ο Στρος Καν, είχε "μετάφραση" σε υλικό προσωπικό κέρδος για τον Παπανδρέου. Ως εκ τούτου έπρεπε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να καλέσει τον Παπανδρέου και να του ζητήσει -για λόγους προστασίας των εθνικών συμφερόντων και εφησυχασμού της κοινής γνώμης- να του παραδώσει όλους του τους τραπεζικούς λογαριασμούς .Χωρίς καν να τεθεί θέμα δήθεν "ποινικοποίησης" της πολιτικής ζωής .Για την τιμή της Δικαιοσύνης, την κοινωνική ειρήνη και στο όνομα των εθνικών συμφερόντων. Δεν χρειαζόταν καν να τον ρωτήσει για την πολιτική ουσία της επιλογής του ν' αναζητήσει τη "βοήθεια" του ΔΝΤ. Πρωθυπουργός είναι και μπορεί να έχει τις δικές του πολιτικές απόψεις. Ο λαός τον ψηφίζει και ο λαός τον κρίνει γι' αυτές τις επιλογές. Αυτά όλα είναι πολιτικά ζητήματα και δεν αποτελούν αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης. Δεν χρειαζόταν καν να καλέσει τον Στρος Καν να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς του……

Ολόκληρη η ανάλυση του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ στο http://eamb-ydrohoos।blogspot.com